Bunga
Setiap hari ku slalu memandangi
Bunga itu
Yang tidak pernah layu walau
tidak ada yang merawat
Mungkin nasib bunga itu sama dengan cinta ku
Yang tidak layu walau slalu di
acuhkan
Setiap hari
ku pandangi bunga itu
Yang slalu
mekar walau tidak berbau
Begitupun
sama dengan cinta ku
Yang slalu
tumbuh walau tidak pernah di lihat
Setiap hari ku pandangi bunga itu
Yang slalu tidak pernah di anggap
penting
Sama halnya dengan cinta ku ini
Yang slalu tidak pernah di anggap
oleh ia
Entah sampai
kapan ku harus seperti ini
Aku harus
tersiksa dengan perasaan cyang ini ke ia
Entah sampai
kapan pula aku harus menunggu
Sesuatu yang
tidak pasti
Tapi aku akan slalu berdiri setia
menunggunya
Seperti bunga itu yang slalu
tegak berdiri menunggu
Orang yang akan sangat
menbutuhkannya